Je doet het voor een ander...?

• Staat voert vaccinatiedwang op met vaccinatiepaspoorten
• Morele chantage: "je doet het voor een ander"
• Dat argument is niet alleen onjuist, het is uniek in de westerse geschiedenis
• Pepijn van Houwelingen laat geen spaan van dit verhaal heel

Misschien wel voor het eerst in onze moderne medische geschiedenis worden mensen bewogen een (experimentele!) medische behandeling te ondergaan (met alle risico’s van dien) met als (voornaamste) beweegreden dat ‘je het doet voor een ander’. Dit is bijzonder opmerkelijk en een breuk met meer dan tweeduizend jaar oude westerse waarden waarop onze beschaving gevestigd is.

Waarom is dit uniek?

Vanuit een christelijk perspectief is elk individu van (onmetelijke) waarde voor God en vanuit een seculier perspectief vinden we dat ook (in zoverre zijn we dus nog christelijk). Kant, een filosoof die zonder twijfel vanuit christelijke waarden filosofeerde, heeft dit onder andere uitgewerkt in zijn categorische imperatief, waarin hij stelt dat men anderen nooit slechts als middel mag beschouwen. Voorchristelijke volkeren, zoals de Perzen, dachten daar anders over. En het is ook geen toeval dat de Japanners en niet de Duitsers in de laatste oorlogsjaren de kamikazetactiek – waarin het individu wordt gevraagd zijn leven op te offeren voor het collectief – hebben geconcipieerd.

Van een individu verlangen dat hij zijn gezondheid, laat staan zijn leven, opoffert ‘voor het collectief’ druist in tegen onze oudste en meest fundamentele waarden. Het bekende ‘trolleyprobleem’ in de moraalfilosofie laat dit mooi zien. Het is een gedachte-experiment. Wat als er een trolley op hol slaat en vijf personen die op de rails lopen dreigt te doden, maar men kan dit voorkomen door een dikke man die toevallig langs de rails staat ervoor te duwen? Zo red je dus vijf levens ten koste van één.

Bijna iedereen in onze moderne Westerse beschaving, zo weten we uit onderzoek, acht dit moreel onacceptabel. Toch zijn we dit tijdens deze Corona-‘pandemie’ geleidelijk aan normaal gaan vinden onder het mom van ‘je doet het voor een ander’. Dat is enorm griezelig.

Kinderen en "je doet het voor een ander"

Kinderen, dat is onomstreden, lopen niet of nauwelijks risico bij een Covidbesmetting. Ze weten vaak niet eens dat ze het gehad hebben. En als ze het krijgen, is het voor hen bijna altijd in de vorm van hoogstens een lichte verkoudheid. Voor kinderen zelf is er dus geen enkele (!) medische reden te bedenken om tot vaccinatie over te gaan. Integendeel, de bijwerkingen op korte termijn kunnen, in tegenstelling tot het virus zelf, namelijk wel degelijk ernstig zijn – 1 op de 15.000 jongens krijgt na vaccinatie bijvoorbeeld te maken met een ontsteking van de hartspier - en de langetermijneffecten van dit haastig ontwikkelde en beperkt geteste experimentele vaccin zijn al helemaal onbekend, zeker bij jongeren. Kortom, er is geen enkele reden om kinderen een vaccin toe te dienen.

Toch gebeurt het en toch wordt kinderen aangepraat het vaccin te nemen. Hoe? Door te zeggen dat ze ‘het doen voor een ander’. Wie dan? Vermoedelijk ouderen die een groter risico lopen.

Allereerst is het nog maar de vraag of gevaccineerden minder besmettelijk zijn (voor ouderen) dan ongevaccineerden. Het Amerikaanse Center for Disease Control stelt dat recent onderzoek laat zien dat bij de nieuweDeltavariant gevaccineerden net zo besmettelijk zijn als ongevaccineerden. Met andere woorden, het ‘je doet het voor een ander’-argument gaat helemaal niet op.

Maar los hiervan, zelfs al zou het argument opgaan, betekent dit dan niet dat we de facto de gezondheid van kinderen onnodig in gevaar brengen om ouderen te beschermen? Met andere woorden, dat we bewust een jongere voor de trolley werpen om vijf ouderen te redden? Hoe valt zoiets in onze samenleving moreel te verdedigen?

Niet dus. De vaccinatiedrang die jongeren wordt opgelegd is onverdedigbaar.

Vaccinatiedwang is onverdedigbaar

Dat geldt ook voor vaccinatiedrang en vaccinatiedwang in het algemeen. Ook dat schaadt de unieke waarde en grondrechten van een individu en wel zijn of haar recht op ‘lichamelijke integriteit’. Niemand mag een ander ooit kunnen dwingen zich tegen zijn zin te laten injecteren. En dat is nu wel het geval. Mensen wordt een vaccin opgedrongen. Ongevaccineerden kunnen in Frankrijk sommige beroepen niet uitoefenen en mogen in Griekenland niet naar terrassen.

Extra schrijnend is dat dit vooral de lagere inkomens treft. Hogere inkomens kunnen zich de kosten van testen veroorloven of zich eventueel permitteren een baan te verliezen, maar lagere inkomens kunnen dat niet. Mocht, wie weet, over een paar jaar blijken dat de vaccins langetermijn-gezondheidsschade met zich meebrengen, dan zal het beleid van vaccinatiedrang ertoe hebben geleid dat vooral de lagere inkomens hier het slachtoffer van zijn. Zij moesten zich immers wel laten injecteren met het experimentele vaccin en wel zogenaamd ‘voor de ander’.

En welk risico loopt ‘die ander’ eigenlijk? Hij is toch beschermd door het vaccin? Als we de medici mogen geloven is de kans immers heel klein dat hij na vaccinatie ernstig ziek wordt, of niet? En hoeveel groter is de kans op infectie door een ongevaccineerde ten opzichte van een gevaccineerde? Dat verschil zal ook heel klein zijn en bij de nieuwe Deltavariant is er zoals vermeld zelfs überhaupt geen verschil.

Met andere woorden, het risico voor ‘die ander’ is naar alle waarschijnlijkheid bijzonder gering. Kan dat dan een reden zijn om een ander te dwingen zich te laten vaccineren? Zouden we dan niet van alles en nog wat moeten gaan afdwingen en verbieden in het belang van ‘de ander’? Als je bijvoorbeeld een auto bestuurt neem je ook bewust een risico per ongeluk ‘een ander’ aan te rijden. Dit soort risico’s accepteren we als algemeen aanvaarde risico’s van het met elkaar samenleven.

Hoe onderscheidt zich het (extra) risico dat ongevaccineerden zouden (!) vormen voor gevaccineerden hiervan? Heel waarschijnlijk niet (bij de Deltavariant) of nauwelijks, en toch accepteren we dit specifieke extra risico niet. Waarom? Het lijkt erop alsof gezondheidsrisico’s in het algemeen en het coronavirus in het bijzonder worden gebruikt om het individu allerlei beperkingen op te leggen en grondrechten af te nemen in naam van ‘de ander’. Met beroep op ‘gezondheidsrisico’s’ kan men zo een totalitaire samenleving creëren waarin bijna niets meer mag.

Ongevaccineerden overbelasten het zorgsysteem? Onzin

Tot slot, de laatste ‘voor de ander’ stok waarmee de ongevaccineerden (jongeren) worden geslagen is dat ze het zorgsysteem onnodig zouden belasten en de samenleving op kosten zouden jagen. Dit is aantoonbare kolder.

Rekent u maar mee. Volgens het RIVM komt ongeveer 2% van de geïnfecteerden in het ziekenhuis te liggen (0,25% op de IC, de rest in een ‘gewoon’ ziekenhuisbed). Echter, dit zijn bijna allemaal ouderen. Tijdens de eerste golf, toen nog niemand gevaccineerd was, lag het percentage ziekenhuisopnamen van kinderen en adolescenten van onder de twintig jaar ongeveer een factor veertig (!) onder het gemiddeld landelijke percentage van 2%.

Met andere woorden, van alle jongeren die zich niet laten vaccineren komt naar schatting uiteindelijk een half promille (!) in het ziekenhuis terecht. Laten we aannemen dat dit dan gemiddeld voor ongeveer 10 dagen is á 1000 euro per ligdag, dan zijn de opnamekosten per 2000 niet-gevaccineerde jongeren dus 10.000 euro.

Maar hoeveel kost het vaccineren van 2000 jongeren? Voor Pfizer is dit naar schatting 15 euro per dosis. Bij twee doses van het vaccin is dit dus 30 euro per jongere. Vaccinatiekosten van dezelfde 2000 jongeren zijn daarmee in totaal 60.000 euro. Een veelvoud.

En dan hebben we nog niet eens ingecalculeerd de medische kosten ten gevolge van de bijwerkingen van de vaccins, de kosten van het vaccineren zelf (daar is medisch personeel voor nodig, evenals een ruimte), de kosten van gevaccineerde jongeren die alsnog ziek worden en de kosten van de ‘booster-shots’ die volgens Pfizer steeds weer nodig zullen zijn om de gevaccineerden veilig te houden, omdat de effectiviteit van dit vaccin elke zes maanden daalt - en dit terwijl het verslaan van het virus met je eigen lichaam je volgens een studie in Nature mogelijk levenslang immuun maakt.

Kortom, gevaccineerde jongeren belasten het zorgsysteem en de schatkist alles bij elkaar genomen veel zwaarder dan niet-gevaccineerde jongeren.

Dus nee, je doet het niet ‘voor de ander’, want ook gevaccineerden blijven besmettelijk en het is juist deze groep die alles bekeken, zeker bij jongeren, het ‘zorgstelsel’ het zwaarst belast. Maar het meest principiële en belangrijkste argument tegen vaccinatiedrang is toch dat je niet van een ander kan verlangen dat hij zijn gezondheid schaadt zodat jij een beetje minder risico loopt.