Baudet ontbloot hypocrisie NAVO in Tweede Kamer

Op 24 maart 1999 viel de NAVO het weerloze Joegoslavië aan met maandenlange bombardementen. Het markeerde een kantelpunt: de transformatie van defensief tot agressief bondgenootschap. FVD-partijleider toont de hypocrisie van de NAVO aan in een commissiedebat in de Tweede Kamer.

Het is een lange lijst. Joegoslavië, Libië, Irak, natuurlijk Oekraïne maar er is nog zo veel meer. Omdat Baudet zijn speech niet mocht afmaken van de voorzitter, hebben we de volledige speech tekst hier voor u neergezet.

Volledige tekst leest u hieronder.

Voorzitter,

Afgelopen zondag, 24 maart, was het precies 25 jaar geleden dat de NAVO Joegoslavië aanviel. Drie maanden lang liet het machtigste bondgenootschap uit de wereldgeschiedenis bommen en granaten regenen op een klein en weerloos Balkanland, waarbij zo’n beetje de gehele civiele infrastructuur - inclusief energiecentrales, bruggen, fabrieken, kantoorgebouwen - werd verwoest en vele onschuldige mensenlevens werden vernietigd.

De NAVO vertelde leugens om deze aanval te rechtvaardigen, net zoals Groot-Brittannië en Amerika vier jaar later leugens zouden vertellen om de invasie van Irak te rechtvaardigen. Ik zie Colin Powell nog daar staan, bij de VN. Met z’n vervalste powerpoint-presentatie waarin zogenaamd ‘Weapons of Mass Destruction’ waren te zien.

De aanval op Joegoslavië werd - evenmin als de aanval op Irak - overigens nimmer goedgekeurd door de VN-Veiligheidsraad en was daarom, volgens het internationaal recht waarin de NAVO zo plechtig beweert te geloven, een illegale aanvalsoorlog. Een trieste herdenking waardig dus, deze maand.

Maar het is deze maand eveneens de schaamtevolle verjaardag van de NAVO-aanval op Libië, die plaatsvond in 2011 en net zo illegaal, misdadig en destructief was als de eerdere aanvallen op Joegoslavië en Irak.

Evenmin als Joegoslavië en Irak vormde Libië immers een bedreiging voor haar buurlanden - laat staan voor welke NAVO-lidstaat dan ook. Het was puur een agressie-oorlog, uitgevoerd door de NAVO, en op geen enkele manier een uitdrukking van welke ‘zelfverdediging’ dan ook.

Net als in 1999 in Joegoslavië, en in 2002 in Irak, bombardeerde de NAVO in 2011 een arm en in feite weerloos land genadeloos de afgrond in. Zoals het bondgenootschap in 1999 criminelen vrij spel gaf in Kosovo, zo maakte de NAVO in Libië het pad vrij voor gewapende islamisten. De Libische rebellen vermoordden op brute wijze de Libische leider op video en gebruikten de luchtdekking van de NAVO om tienduizenden burgers te doden - waarna een voor Europa al even dramatische vluchtelingenstroom op gang kwam.

De NAVO-leiders gaven later toe dat hun doel in Libië regime change was geweest - net als in Joegoslavië - en dus dat ze hadden gelogen toen ze beweerden dat de reden voor de oorlog humanitair was.

Oók in maart - ditmaal in het jaar 2004 - was het moment dat de NAVO zeven nieuwe lidstaten toeliet - waarmee het totale aantal leden van het bondgenootschap op 26 kwam. De nieuwe staten strekten zich uit van de Baltische Zee tot de Zwarte Zee en creëerden zodoende een anti-Russische linie, die een directe bedreiging voor Russische toegang tot warmwaterhavens betekende.

George W. Bush, de slager van Bagdad, de sinistere architect van Guantanamo Bay, hield toespraken in Vilnius en Boekarest om de geopolitieke en expansionistische aard van deze uitbreidingsgolf te benadrukken.

Hij zei: ‘Nooit meer München, nooit meer Jalta’, zei hij - waarmee hij bedoelde dat er geen wereldwijde balance of powers meer was, geen afstemming meer tussen grootmachten om een fragiel evenwicht te behouden, maar simpelweg het absoluut Goede (waar Amerika in zijn gestoorde zelfbeeld de belichaming van was) versus het absolute Kwaad.

Een levensgevaarlijke, kinderlijke visie op de wereldpolitiek, die linea recta is uitgemond in de huidige oorlog in Oekraïne: opnieuw een oorlog die is uitgelokt door de NAVO en die louter voortduurt omdat de NAVO behoefte heeft aan oorlog, niet aan vrede.

Inderdaad, volgende maand, op 3 april om precies te zijn, exact de datum waarop de eerstvolgende NAVO-top plaatsvindt, is note bene de verjaardag van die sinistere aankondiging, gedaan in 2008, dat Oekraïne lid zou worden van de NAVO.

Oh, wat zullen toekomstige generaties Oekraïeners ons haten. Al 20 jaar loopt het Amerikaans imperium daar te stoken - inderdaad, in 2004 organiseerde de CIA daar de eerste Oranje Revolutie in een poging de uitlsag van de Oekraïense presidentsverkiezingen omver te werpen en een man aan de macht te brengen wiens vrouw in het Witte Huis werkte.

Toen die eerste inlijvingspoging mislukte, deed de CIA het opnieuw - in 2014, inclusief fake ‘sluipschutters’, leugenachtige afspraken met Janoekovitsj, het negeren van een referendum-uitslag in Nederland en bombardementen richting de Donbass.

Josep Borell vertelde CNN twee dagen geleden - en ik citeer - dat de EU Oekraïne steunt om de rol van Amerika "als wereldspeler" te behouden. Mark Rutte heeft twee keer gezegd dat we Rusland in Oekraïne moeten bestrijden om de veiligheid van Amerika te beschermen. Jens Stoltenberg pochte vorige maand dat de NAVO de afgelopen twee jaar voor 120 miljard dollar aan wapens heeft gekocht van Amerikaanse wapenfabrikanten.

Voorzitter,

Sinds het einde van de Koude Oorlog transformeerde de NAVO van een defensieve naar een offensieve alliantie.

Zij is de directe aanstichter van talloze oorlogen die de wereld nu - zonder enige overdrijving - op de rand van nucleaire uitroeiing hebben gebracht.

De NAVO is geen vredesmacht, maar een oorlogsmacht. De NAVO beschermt onze veiligheid niet, maar brengt ons in gevaar. De NAVO handhaaft het internationaal recht niet, maar schendt het. De NAVO beschermt Europa niet, maar behartigt de Amerikaanse belangen ten koste van Europa.

Nederland moet het voortouw nemen en deze onzalige alliantie verlaten. Het internationale systeem is veiliger en flexibeler als landen niet in grote blokken aan elkaar vastzitten, maar als ze individueel en vanuit hun nationale belang handelen. Het is veiliger wanneer ze niet handelen op basis van vermeende universele waarden - die in werkelijkheid slechts dubbele standaarden zijn - maar in plaats daarvan op basis van de behoeften van het moment.

Om die reden zou Nederland uit de NAVO moeten stappen, zijn lange traditie van neutraliteit moeten hervatten en zich sterk moeten maken voor vrede in Europa en de wereld.