Kamerleden, stop eens met kakelen en ga buiten kijken

De bezorgdheid om onze staatsveiligheid en onze democratie is me daar de afgelopen dagen even reusachtig populair geworden!

Er wordt geroepen om een tribunaal.

Schielijk komen politici, columnisten en talkshow-kletsmeiers aangesneld om zich tot tolk te maken van ons aller bezorgdheid over het landsbestuur.

De fakkelman zelf speelt in dit met betrokken gezichten gevoerde discours geen rol.

Voor alle denkers en duiders is de hier toch logische redegeving dat Onze Lieve Heer rare kostgangers heeft niet interessant.

Hun heilig vertoon van zorg over de natie heeft extra glans nodig door de aanwezigheid van een zondebok van groter formaat.

Baudet moet het doelwit zijn!

Een geforceerde keuze: onze fakkeldrager heeft immers klip en klaar duidelijk gemaakt wie hij voor zijn actie verantwoordelijk weet: God ging aan hem voorbij, met God heeft hij direct contact en God heeft hem deze missie opgedragen.

Merkwaardig is daarom om na zo’n vertoon van godsvrucht de onvolkomen sterveling Baudet als aanstichter aan te wijzen.

Curieus ook dat de christen-politicus Gert-Jan Segers aan deze goddelijke intentie voorbij gaat en als eerste Baudet aanvalt.

Zelfs het luchtledig gekoketteer met zoiets buitenissigs als een tribunaal voor Rutte cs. wordt opgevat als een loodzware aanslag op de rechtsorde. Waar hier een meewarig lachje zou volstaan, moet zonodig de complete media de noodklok luiden.

Al met al zijn politici zo heel wat tijd kwijt aan die hele bigotterie van het zoveel mogelijk uitvergroten van het kwaad om de eigen groepsbraafheid maar duidelijk te laten uitkomen.

Om wat werkelijk verontrustend om ons heen is, hoor je ze vaak niet. Daar waar werkelijk een onoverbrugbare kloof tussen ‘hen’ en onze rechtstaat zichtbaar wordt is nooit een Kamerlid te vinden. Dit moet anders! Het politieke klimaat is er rijp voor. Politici laten inmiddels dag in dag uit weten dat ze pal staan voor de bescherming van de natie. (Dankzij Baudet.)

Welnu, er is een plek te vinden waar ze dringend nodig zijn. Zij moeten daarom nu een bezoek aan de rechtbank Rotterdam niet langer achterwege laten. Er is voor hen daar werk aan de winkel.

Op 6 januari 2022 vond in deze rechtbank de eerste zitting plaats in de zaak van een aantal Eindhovense terreurverdachten.

Deze lieden ontmoetten elkaar in een geheim clubhuis waarin ze een eigen sadistisch universum hadden geschapen. De gesprekken die zij daar voerden zijn door de politie afgeluisterd, maken deel uit van het procesdossier en schetsen een akelig toekomstbeeld voor onze staatsveiligheid.

De verdachten converseren veelal over het dood maken van mensen. Besproken worden filmpjes van onthoofdingen van ongelovigen die van daken worden gegooid of dood gemarteld.

Aanwezige Kamerleden zullen zich ingewijd weten in de verschrikkingen van een zwijnenstal van geweld. De jihad-hel op aarde!

Ook de thuissituatie van onze Kamerleden komt voorbij. Geert Wilders en Thierry Baudet moeten dood! Ook Mark Rutte is dat lot beschoren.

Hoogst verontrustend qua staatsgevaarlijkheid mag heten dat deze categorie verdachten niet bestaat uit eencollectie Islam-adepten die vanuit een persoonlijkheidsstoornis zich uitleven in geweldsfantasieën. Sympathie voor de jihad volstaat om tomeloos geweld als business as usual te beschouwen.

Deze verdachten voorzien de getoonde gruweldaden ook niet vancommentaren die voortkomen uit opgewonden ballorigheid of lustbeleving. Hun opmerkingen zijn zakelijk van aard en gericht op meer efficiëntie bij het volbrengen van executies. (“Hij steekt op de verkeerde plek.”)

Gedeelde lust in het bekijken van al deze wreedheden zal er zijn geweest.

Hún sadisme is echter niet die van louter de psychopaat.

Het is sadisme uit overgave.

Bloeddorst voor de goede zaak.

Hun bezoek aan de rechtbank kan voor Kamerleden een eye-opener zijn.

Vaak kamerbreed gedeelde bezweringen over sociale achterstand die nu eenmaal zorgt voor kwetsbaren zijn in deze entourage krachteloos.

Ook de vertrouwde tranquillizers van de merken ‘discriminatie’ en ‘institutioneel racisme’ bieden geen soelaas.

Deze heren verdachten zijn stuk voor stuk weldoorvoed, goed behuisd en voorzien van zowaar nuttige diploma’s. De hen in dit verdorven land geboden integratie mogelijkheden hebben ze volop gebruikt.

Een les voor de Kamerleden kan zijn dat het islam-jihad-virus zich bij de keuze van zijn huisvesting niets aantrekt van de sociale status van een drager in spe.

Hun verblijf in de rechtszaal zal vast ook bijdragen aan het besef dat de staatsveiligheid blijvend aandacht verdient.

De bange vraag dringt zich immers op hoeveel geloofsgenoten van de verdachten met hen sympathiseren. Zeker vanuit de categorie ‘deplorables’ waar rancune opspeelt (‘discriminatie!’) valt het ergste te vrezen.

Een louterend effect van het bezoek aan de rechtbank zal hopelijk zijn dat de volksvertegenwoordigers zich gaan afvragen hoeveel tijd zij het gekrakeel over de natie-gevaarlijkheid van Forum voor Democratie en Baudet nog waard vinden.

Al met al voor de deelnemers eindelijk eens een werkbezoek dat meer inspanning vereist dan het invoelend meeknikken tijdens de koffieronde!