Forum voor Democratie bezoekt de tweede wereldconferentie van de Alliance for Responsible Citizenship

Een paar weken geleden ging een kleine delegatie van Forum voor Democratie naar Londen voor de tweede wereldconferentie van de Alliance for Responsible Citizenship (ARC). Samen met 4000 man van over de hele wereld bespraken we de toekomst van de politiek van onze beschaving.

De missie van ARC luidt: "The Alliance for Responsible Citizenship is een internationale beweging met een visie voor een betere wereld, waarin mondige burgers verantwoordelijkheid nemen en samenwerken om bloei en welvaart te brengen aan hun gezinnen, gemeenschappen en naties. We nodigen je uit om met ons een beter narratief te ontwikkelen als antwoord op de meest fundamentele sociale, economische, filosofische en culturele vragen. Wij verwerpen de onvermijdelijkheid van verval en zoeken in plaats daarvan naar oplossingen die voortkomen uit de hoogste deugden van de mensheid en haar buitengewone vermogen tot innovatie en vindingrijkheid.”

Deze verklaring sluit perfect aan bij de manier waarop FVD denkt; Terwijl andere politieke partijen zich slechts richten op de symptomen van het verval van onze beschaving (als ze die al begrijpen), gaat FVD terug naar de kernoorzaken van de maatschappelijke problemen. Verval is een keuze en we moeten weer opnieuw in staat zijn de beste beschaving die ooit heeft bestaan vorm te geven.

Een driedaagse conferentie vol ideeën

De conferentie duurde drie dagen en bestond uit een dag- en avondprogramma. Overdag doken diverse sprekers in op de grote uitdagingen waar het Westen voor staat. Op de lijst van sprekers stonden onder andere Jordan Peterson, Nigel Farage, Ayaan Hirsi Ali, Niall Ferguson, Douglas Murray, Kemi Badenoch, Mike Johnson, Konstantin Kisin en Tony Abbott. 

In de pauzes van het hoofdprogramma was er voldoende tijd om te netwerken met de andere deelnemers. Aan het einde van elke dag was er een avondprogramma waar bezoekers met de grote namen in gesprek konden gaan en nieuwe connecties konden leggen.

Veel van de mensen met wie we spraken waren op zoek naar iets nieuws. Iedereen werd op zijn eigen manier geconfronteerd met de huidige staat van het verval van het Westen en wilde in contact komen met gelijkgestemden. Daarnaast hoopte men van de belangrijkste aanwezige sprekers te leren over nieuwe manieren om de politiek te benaderen en verandering te bewerkstelligen.

De gesprekken met andere aanwezigen waren hoopgevend. Een breed scala aan mensen nam deel aan de conferentie, van politici tot journalisten, van activisten tot ambtenaren en van docenten tot leden van denktanks. Zelfs psychologen waren aanwezig om te spreken over de huidige gebroken staat van de psychologie. Over één ding was iedereen het met elkaar eens: de samenleving moet fundamenteel veranderen.

Oude ideeën in een nieuw jasje

Helaas boden de algemene antwoorden die de sprekers op het podium gaven onvoldoende oplossingen voor de fundamentele vragen en wat er moet veranderen om deze crisis op te lossen.

Dit werd al snel duidelijk bij de eerste toespraak van de huidige leider van de Conservatieve Partij in het Verenigd Koninkrijk, Kemi Badenoch. Zij stelde dat we, bij het zoeken naar oplossingen, moesten oppassen niet te extreem te worden in onze aanpak. Voor haar was het belangrijkste dat we het liberalisme moesten behouden.

Het is natuurlijk absurd dat de voormalig grootste regeringspartij van het Verenigd Koninkrijk – die al af en aan 80 jaar aan de macht is en verantwoordelijk is voor de aftakeling van het land – ons komt vertellen dat we het oude systeem moeten behouden. Dat systeem is juist de reden waarom we in deze puinhoop zitten!

Ze sprak ook over tolerantie, terwijl tolerantie en diversiteit juist twee van de belangrijkste oorzaken zijn van de vernietiging van onze samenlevingen. Badenoch beweerde dat onze onzekerheid over onszelf de voornaamste reden was dat het Westen faalt. Maar de Conservatieve Partij heeft zelf niets geconserveerd in het Verenigd Koninkrijk. De Conservatieven zijn hét schoolvoorbeeld van hoe twijfel in hun eigen ideologie heeft geleid tot de implementatie van linkse beleidsmaatregelen.

Badenoch waarschuwde voor de verleiding voor sterke leiders en herhaalde het liberale spookbeeld dat sterke leiders automatisch tot een nieuwe Hitler zouden leiden. Slechts twee zinnen later prees ze de Amerikaanse president Donald Trump om zijn "sterke leiderschap". Consistentie is duidelijk niet haar sterkste kant.

Een ander voorbeeld was de toespraak van Vivek Ramaswamy, voormalig Trump teamlid. Hij beweerde dat "peak woke" achter ons ligt en dat het stoppen van diversiteitsprogramma’s in de VS het definitieve einde van links betekende. Maar dat is kortzichtig: het fundament van ‘woke’, beter bekend als het cultuurmarxisme, is diep verweven in de Amerikaanse cultuur en is zeker niet verslagen. Culturuurmarxisme is zelfs een van de belangrijkste bouwstenen van de naoorlogse orde in het Westen. De huidige “woke-hype” is slechts de laatste incarnatie van deze ideologie.

Bekende psycholoog Jordan Peterson hield een interessante toespraak over het probleem met hedonisme en het belang van offers. Volgens Peterson is opofferingsbereidheid het belangrijkste aspect van een beschaving. Mannen offeren hun jeugd op voor hun gemeenschap om de vrouwen en kinderen te beschermen. Het christendom en het offer van Christus hebben een fundamentele invloed gehad op onze cultuur. Als niemand bereid is zijn leven op te geven voor het grotere goed van de samenleving, heb je geen samenleving. Het probleem met de huidige maatschappij is dat mensen niet het gevoel hebben dat ze onderdeel zijn van het grotere geheel. Hoewel dit een zeer sterk punt van Peterson is, is de oorzaak van deze individualisering van de samenleving opnieuw het liberalisme. 

In een paar toespraken daarna waren andere sprekers zeer positief over de rol van hyper-individualistisch kapitalisme in onze maatschappij en bepleitten waarom we dat juist meer nodig hebben.

Rusland, Rusland, Rusland!!!

De uitstekende analyse van Jordan Peterson over het belang van opoffering werd daarna ook direct onderuitgehaald door de toespraak van de bekende Britse auteur Douglas Murray. Murray stelde dat er een cultuurstrijd plaatsvindt, maar dat de echte oorlog (tegen Rusland) veel zorgwekkender is en dat we ons daarop moeten richten. We moesten onze ‘normen en waarden’, zoals ‘individuele vrijheid’, beschermen tegen de ‘slechte dictator’ Poetin. Wacht eens even, was doorgeslagen individualisme niet juist het probleem? Dit is natuurlijk een klassieke tactiek: je hoeft je niet te focussen op interne problemen wanneer je de aandacht kan afleiden door een externe vijand aan te wijzen. 

Het Grote Taboe: Immigratie

Opvallend was dat het onderwerp immigratie totaal onbesproken bleef. Dit werd waarschijnlijk vermeden omdat het evenement plaatsvond in de politiestaat Verenigd Koninkrijk, waar het onder het Starmer-regime mogelijk zelfs illegaal is om immigratie te bespreken.

Men suggereerde dat alles goed zou komen als de immigranten onze ‘westerse waarden’ maar overnamen. Maar is men het wel eens wat deze ‘westerse waarden’ zijn? Progressieven vinden bijvoorbeeld dat conservatieven niet geïntegreerd zijn in de huidige westerse waarden zoals tolerantie, LGBTQ++++, globalisme en decadentie. Zijn deze waarden het waard om voor te sterven?

Het evenement diende haar doel als een allesomvattende conferentie voor alle stromingen aan de rechterflank. Dit is waarschijnlijk waarom ze het relatief veilig wilden houden met betrekking tot de ideologische standpunten en daar ook sprekers op hebben uitgekozen. Ik begrijp vanuit een organisatorisch perspectief dat je niet te extreem wil worden, omdat je dan veel potentiële bondgenoten van je vervreemdt. Een bepaalde filter kan natuurlijk een goede zaak zijn als je een brede paraplu wil creëren voor de hele rechtervleugel.

Tegelijkertijd was het een gemiste kans om de aanwezigen te "redpillen" over politieke standpunten die buiten het Overton-venster liggen. Dit is nodig als we de achteruitgang willen stoppen. Bij een conferentie die gevuld is met oude, veilige ideeën, kan het probleem ontstaan dat je iedereen weer opsluit in het dominante kader van onze samenleving. Dat was in de eerste plaats het probleem! In wat tegenwoordig als rechts wordt beschouwd, zijn de verschillende stromingen zo verschillend van elkaar dat de verschillen even groot zijn als die tussen links en rechts. Veel mensen die zichzelf rechts noemen, hebben standpunten die een paar jaar geleden als extreemlinks werden beschouwd. Wat heeft rechts nog met elkaar gemeen? Wil elke stroming van de zogenaamde rechtervleugel echt onze beschaving koste wat kost redden?

De hoofdvraag ontbrak: Wat is beschaving?Is een beschaving slechts een verzameling normen en waarden die nu onder druk staan door vijandige elementen, of is het meer dan dat? Is beschaving alleen gebaseerd op de natiestaat, waar bureaucratie de overhand heeft en de staat er alles aan doet om beleid te maken dat negatief uitpakt voor haar eigen bevolking, zoals nu het geval is?

Hoewel sommige concepten echt wel werden besproken op de conferentie (zoals het belang van het christendom), zijn die concepten betekenisloos in een wereld waar subjectieve moraliteit deze waarden domineert en het christendom juist wordt gebruikt om links gedachtegoed te promoten. Hoe herstellen we de eeuwige orde? Hoe winnen we de oorlog om de geest?

Het grotere geheel ontbrak. Misschien kan de organisatie volgend jaar focussen op een completer narratief met duidelijke ideologische fundamenten. Laten we hopen dat het geen liberalisme wordt.

De nieuwe Trump-regering in het Witte Huis biedt ons nieuwe kansen om de loop van de wereldgeschiedenis te veranderen. Geschiedenis is TERUG, en wij zijn de nieuwe leiders. We hebben alleen een beter narratief nodig.