De ‘nazitweet’. De SDGs. En de vermoorde onschuld.

FVD is een anti-globalistische partij. Wij strijden voor behoud van onze individuele vrijheid en nationale soevereiniteit - en dus tegen de ‘Grote Stroming’ die sinds het einde van de Koude Oorlog de Westerse wereld is gaan domineren, waarin langzaam maar zeker wordt toegewerkt naar een mondiale technocratie die vrijwel alle aspecten van ons leven steeds verder neerlegt bij een almachtige, supranationale overheid.

We zien het aan de EU, die alsmaar meer bevoegdheden opeist. Aan de Wereld Gezondheidsorganisatie die zich tijdens Corona ging gedragen als mondiaal ‘ministerie van volksgezondheid’. We zien het aan de retoriek en plannen van het World Economic Forum, aan het Marrakesh Immigratiepact, de klimaatverdragen, enzovoorts. 

Mondiale elites, grote multinationals en supranationale organisaties spinnen een web dat de gehele planeet omspant en dat de beslissingsmacht over onze levens overhevelt naar een globalistisch niveau. 

Deze megatrend - zichtbaar in vrijwel alle facetten van het leven - wordt gestructureerd via de zogeheten ‘Sustainable Development Goals’ (SDGs), die in 2015 zijn opgesteld en door de Verenigde Naties zijn aangenomen. Het betreft 17 onhaalbare, idealistische doelen (zoals ‘geen honger’, ‘goede gezondheid voor iedereen’, ‘schoon drinkwater’) die precies vanwege hun onhaalbaarheid, eindeloze overheidsinspanningen zullen vergen.

Over deze  SDG’s - deze ‘doelen voor duurzame ontwikkeling’ - is in ons land, noch in enige ander land, ooit een fatsoenlijk debat gevoerd - hoewel het nastreven ervan onvermijdelijk betekent dat we geleidelijk onder mondiaal technocratisch gezag zullen worden gesteld. We zijn dus via die SDG’s op weg naar een soort wereldregering. En alle maatschappelijke spelers doen eraan mee. 

Daarom was er op 23 september j.l. een ‘SDG-vlag dag’ ingesteld. Minister Kuipers (D66) en minister Van Gennip (CDA) hesen de ‘vlag’ van de SDG’s omhoog om uit te drukken dat ze volledig achter de globalistische agenda staan.

Ik tweette erover. ‘De façade en de werkelijkheid’ was de tekst ter ondersteuning van - links - een afbeelding van de oorspronkelijke foto met de SDG-vlag, en - rechts - deze vlag vervangen door de swastika. Ongepast? Onhandig? Misschien. Gezien de onzinnige ophef die erop volgde, had ik het waarschijnlijk beter niet kunnen doen. En wellicht was een vergelijking met de hamer-en-sikkelvlag van het communisme beter geweest. Accurater. Want het socialistische gelijkheidsdenken kenmerkt het globalisme welbeschouwd meer dan het fascistische corporatisme - dat wil zeggen, de fusie tussen grootbedrijf en almachtige staat zoals Mussolini en Hitler die voor zich zagen. Hoewel, de twee ontlopen elkaar eigenlijk ook niet zoveel. Enfin. Dat is een discussie voor historici.

Hoe dan ook verwijderde ik de swastika en plaatste een nieuwe tweet met de rode communistische banier. Die vlag werd genegeerd (de associatie met communisme lijkt niemand te deren) - maar de ziedende reacties op de nazivlag bleven aanhouden. In de media werd gesproken van een ‘nazitweet’. Er werd gedreigd met schorsing van mij als Kamerlid. Aangifte door het kabinet hangt mogelijk boven mijn hoofd. 

Een beetje overdreven, niet? Want ten eerste zien we haast dagelijks dat mainstream politici en journalisten nazivergelijkingen maken. Zelf werd ik bijvoorbeeld als ‘bruinhemd’ afgebeeld in NRC Handelsblad en werd mij in de Kamer verweten ‘Hitlerverheerlijkend’ te zijn. Er gaat geen week voorbij zonder dat we door iemand ‘fascisme’ in de schoenen geschoven krijgen. Ook andere FVD-ers worden continu in verband gebracht met het nazisme, met Mussolini, met “ein Volk, ein Reich”-retoriek, enzovoorts. Het mag kennelijk allemaal, het is blijkbaar volstrekt normaal als de gevestigde orde dat soort demonisering aanwendt tegen de oppositie. Maar als wij het een keertje doen - hoe lichtvoetig en plagerig ook - is de wereld te klein. Wat een dubbele standaarden. Wat een hypocrisie!

Maar ten tweede, en veel belangrijker, is het bij uitstek de functie van het vrije publieke debat - waarin eigenlijk alles gezegd moet kunnen worden, behoudens oproepen tot geweld - om ideeën uit te wisselen en conflicten vreedzaam op te lossen. Daar moet, op het scherpst van de snede, het politieke gevecht kunnen plaatsvinden. Nu dreigt - behalve die flauwe theateract der vermoorde onschuld - een voor de democratie uiterst gênante escalatie, waarbij Kamerleden elkaar gaan proberen te schorsen om ‘beledigende uitspraken’ en de regering een parlementariër mogelijk in de rechtbank de maat gaat willen nemen.

Het is zodoende nogal  droevig gesteld met het publieke debat in ons land. Waarom gaat het toch nooit over de inhoud? Waarom kiezen de media altijd weer voor het uitvergroten van een relletje - en niet voor een bespreking van het punt dat ik wilde maken? Waarom wordt onze vrijheid van meningsuiting, zelfs in ons parlement, steeds verder ingeperkt? 

Voor de goede orde: zo’n pesterige tweet met een vlag van het ene of het andere totalitaire regime had ik best kunnen laten. Het hielp niet - en het zorgde voor verwarring. Natuurlijke probeerde ik niet Kuipers (of Van Gennip) als persoon te vergelijken met het nazisme. Zij werken slechts, naar we mogen aannemen, met de beste bedoelingen mee aan een systeem dat gelijkenissen vertoont met andere totalitaire regimes.¹ Maar come on, grow a pair of balls. De SDG’s komen eraan, ze gaan uw en mijn vrijheid ondermijnen. De globalistische plannen bestaan, ze worden elke dag verder doorgevoerd. Dát is waar het écht om gaat, en daar zal ik altijd aandacht voor blijven vragen en verzet tegen blijven organiseren!