Davos: de plek waar communisme en kapitalisme elkaar ontmoeten

In de volksmond betekent 'materialisme' zoiets als hebberigheid. Een materialistisch persoon is iemand die meer om spullen geeft dan om mensen. Maar daarnaast heeft het woord ook een technische betekenis in de filosofie, meer bepaald in de metafysica. Daar is materialisme namelijk het idee dat alles uiteindelijk terug te brengen is tot materie. Deeltjes in beweging is wat er is en meer niet. Voor een ziel, vrije wil of God is geen plek in dit wereldbeeld. Niet toevallig is dit ook de zienswijze van de lieveling van de WEF-clique, Yuval Harari. "The idea of a soul, free will -- these are over!"

De filosofische en meer alledaagse betekenis van het woord 'materialisme' hangen samen. Wie gelooft dat er niet meer is dan materie, gaat zich ook materialistisch gedragen. Wat zou er anders te doen zijn op deze aardbol dan materiële rijkdom te vergaren? Je leeft maar een keer en het is gauw genoeg voorbij.

Materialisme is de onderliggende metafysica van de twee grote na-oorlogse ideologieën, het communisme/marxisme en het kapitalisme. Bij het marxisme is dat expliciet. Marx ging uit van zogenaamd dialectisch materialisme, om zich te onderscheiden van Hegel, bij wie Geist nog het onderliggende subject van de wereldgeschiedenis was in plaats van materie. Het kapitalisme is minder theoretisch onderbouwd, maar in de discussie met zijn ideologische rivaal gaat het altijd hierom: welke economische vorm is het best in staat de materiële behoeften van de mens te bevredigen? Wie kan de meeste spulletjes maken?

In het WEF hebben deze twee ideologieën elkaar gevonden. "The creatures outside looked from pig to man, and from man to pig, and from pig to man again; but already it was impossible to say which was which." luiden de slotwoorden van Animal farm; de kapitalist van weleer is niet meer van de communist te onderscheiden. Beiden willen macht, beiden willen centralisatie en globalisme en beiden geloven aan niets dan het Stof.

Als we de WEF-ideologie onderuit willen halen, dan zullen we het materialistische wereldbeeld waar het op steunt onderuit moeten halen. Een frontale aanval op het idee dat wij, zoals Dick Swaab zei, niet meer zijn dan ons brein. En dat niet op basis van sentiment. De hedendaagse natuurkunde geeft ons onmiskenbare wenken dat de werkelijkheid au fond niet uit materie bestaat, maar bijvoorbeeld uit golven of trillingen. Voorzichtig, maar steeds luider, wordt er zelfs gesproken over bewustzijn als fundamentale eigenschap van het heelal. Bewustzijn, of met een ander woord, geest.

Als dit eenmaal gemeengoed is, is het einde oefening voor het materialisme.