menu

De Opbouw van een Nieuwe Zuil: De Noodzaak van Emancipatie voor Rechts-Realistisch Nederland

De Opbouw van een Nieuwe Zuil: De Noodzaak van Emancipatie voor Rechts-Realistisch Nederland

Met de komst van Ongehoord Nederland heeft voor het eerst ook het rechts-realistische geluid een platform binnen de publieke omroep gekregen – een voorziening waarvoor burgers belasting betalen en die het volk zou moeten dienen en verheffen. Velen ervaren morele verontwaardiging over het idee dat deze geluiden nu op de NPO te horen zijn, maar dit zou eigenlijk de normaalste zaak van de wereld moeten zijn! Immers, onze grondwet garandeert voor elke levensbeschouwelijke overtuiging een recht op vertegenwoordiging.

De Eerste Stap naar Emancipatie: Ongehoord Nederland en de Nieuwe Zuil

De toetreding van Ongehoord Nederland tot het publieke bestel markeert de eerste stap in de emancipatie van de Nieuwe Zuil. Sinds de gebeurtenissen van 9/11 en het afwijzen van de Europese Grondwet, zijn kritische stemmen opgekomen rondom massa-immigratie en de Europese Unie. Miljoenen Nederlanders delen deze zorgen en staan kritisch tegenover de maakbare samenleving en de technocratische elite. Dit zijn patriotten, gewortelde burgers en vrijdenkers die houden van Nederland, maar die tot voor kort geen podium hadden binnen het gesubsidieerde culturele landschap. We betaalden voor instellingen die ons negeerden, en dat deed pijn.

Deze wond zit diep, en het zal tijd en investeringen kosten om deze schade te herstellen. Nog te weinig mensen beseffen de noodzaak van deze emancipatieslag. Dit artikel biedt u de argumenten om staande te blijven in gesprekken, waar de morele verontwaardiging hoog oploopt. Ongehoord Nederland is slechts het begin van een beweging. Het succes van de BBB en de opkomst van de PVV illustreren de diepe kloof tussen de Randstad en het platteland, en de spanningen die de opkomst van woke en islam in Nederland veroorzaken. Dit vraagt om een visie die verder reikt dan de turbulente nabije toekomst.

De Noodzaak van een Nieuwe Zuil

Hoewel eerdere publicaties zoals Kerkgangers en Zuilenbouwers (2018) dit onderwerp al op de agenda hebben gezet, is het belangrijk om dóór te bouwen op de inzichten die sindsdien zijn opgedaan. De Nieuwe Zuil staat voor sociaaleconomische samenhang en morele ruggensteun tegen de cancel culture van de heersende deughegemonie. De zuil bevordert naastenliefde en patriottische saamhorigheid tussen hen die verlangen naar realisme en af willen van utopische, onwerkbare idealen.

Veel mensen vrezen dat een nieuwe zuil zal leiden tot conformisme en het verlies van individualiteit. Deze angst is onterecht. De huidige samenleving heeft de banden van kerk, familie, en vakbond zo verzwakt dat individuen als losse atomen ronddwalen, vatbaar voor wervelwinden van morele verontwaardiging. Zonder sterke gemeenschappen of morele verankering, worden deze atomen – zoals in het geval van Project X – makkelijk opgepikt en uiteengeslagen door online stormen. Een zuil biedt stabiliteit en verantwoordelijkheid. In tegenstelling tot de huidige situatie waarin individuen geen rekenschap meer afleggen, zorgt de zuil voor binding en moreel toezicht vanuit de gemeenschap, in plaats van via de anonieme technocratische surveillance van de overheid.

Het Belang van Identiteit in de Moderne Tijd

Zonder sterke zuilen wordt de samenleving blootgesteld aan de invloed van Big Tech, influencers, en populistische leiders die geen verantwoording afleggen aan een historisch gegroeide gemeenschap. Het is goed mogelijk dat de influencers die mensen opzwepen – of dat nu is voor commerciële of politieke doelen – zélf het product zijn van AI en van algoritmes. Zuilen zorgen dat er tenminste nog een levensbeschouwelijke, lees: menselijke bron aan de activiteit ten grondslag ligt. In een verzuilde samenleving is het duidelijk wie de morele en intellectuele leiders zijn, en dat geeft transparantie en controle over wie de massa’s stuurt.

Vandaag de dag wordt het individu niet bevrijd door het loslaten van verbanden; integendeel, het individu wordt overgeleverd aan hedonistische krachten van de markt en aan de bureaucratische verdrukking van de staat. De zuil biedt een vangnet voor mensen die geen andere buffer hebben tegen de krachten die hen willen versnipperen.

De Dominante Linkse Zuil

Nederland is al verzuild. De islamitische zuil bestaat, evenals delen van de christelijke zuil. Maar de dominante zuil is die van de cultuurmarxisten, de technocraten en de deugpronkers—zij die geloven in de maakbare samenleving en geen ruimte bieden voor nationaalconservatieve en patriottische vrijdenkers. De opkomst van Ongehoord Nederland en de hetze tegen deze omroep, maakt deze onderdrukking zichtbaar. Er is echter méér nodig. Rechtsrealisten moeten een eigen plek in deze verzuiling opeisen: een plek die beschermt tegen het links-hegemoniale machtsblok dat andersdenkenden buitensluit.

De Lange Mars door de Instituties

Sommigen suggereren dat rechts dezelfde strategie moet volgen als links in de jaren zestig: infiltreren in instituties en van binnenuit veranderen. Helaas kán dat niet meer, omdat de cultuur van vertrouwen verdwenen is. Tegenwoordig zijn ideologische hindernissen – zoals ‘diversity training’ en ‘gender awareness’ – vereisten voor elke carrière binnen grote organisaties. Zelfs universiteiten zijn hiervan niet vrij, zoals bleek uit mijn ervaring aan de Radboud Universiteit na de Bataclan-aanslagen, waar de veroordeling van Israël onmiddellijk het gesprek over het islamitische geweld verdrong.

De Emancipatieslag van de Nieuwe Zuil

Het rechts-realisme kan niet vertrouwen op de huidige instellingen om hen toegang te geven tot mediakapitaal en carrièrekansen. Daarom is een zuil essentieel voor individuele ontplooiing. Binnen de zuil kan het individu een authentiek leven leiden zonder zich voortdurend te moeten conformeren aan ‘Het Grote Deugen’.

Het kopiëren van de linkse ‘Lange Mars door de Instituties’ werkt voor rechts dus niet, omdat vandaag de dag iedereen ideologisch is bewapend. Op het werk ontstaat een gesprek bij de koffieautomaat over immigratie, vaccinaties, de regenboogvlag of de uitstoot van CO2 – bij de geringste afwijkende gezichtsmimiek zet de afdeling human resource een opmerking achter je naam. Promotie kun je de komende zes jaar vergeten en met een beetje pech zul je er zelfs actief worden uitgewerkt. Ideologisch in de pas lopen met de dominante linkse ideologie, gaat hierbij boven krapte op de arbeidsmarkt en de nood aan kundige werknemers.

Nu die verzuiling dus hoe dan ook bestaat, is het beste wat wij als rechtsrealisten kunnen doen, onszelf binnen die verzuiling een sterkere, betere positie toe te eigenen. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het individu zich helemaal moet uitvlakken binnen een zuil. Net zoals een kunstenaar of ambachtsmeester in onderhandeling treedt met het materiaal dat hij bewerkt, treedt het individu in onderhandeling met de levensbeschouwelijke inhoud van de zuil.

De zuil biedt ook ruimte voor het herkennen van talent, zoals blijkt uit het verhaal van de wereldberoemde vioolspeler die zijn muziek in een metro ten gehore bracht. Mensen liepen hem voorbij, omdat talent zonder het juiste decorum niet herkend wordt. De zuil geeft mensen een platform en het decorum dat nodig is om hun capaciteiten te laten schitteren.

Waarschuwing voor de Toekomst

Coronatijd leerde ons hoe snel een meerderheid tiranniek kan worden en liet zien hoe technocraten macht grijpen onder het mom van ‘wetenschap’ en ‘consensus’. Het was zonneklaar dat de ‘wetenschappelijke consensus’ waar de politiek zich op beriep, zelf het product was van een ideologische selectie: die selectie bepaalde welke stemmen, geluiden en feiten in de afwegingen werden meegenomen, en welke niet.

Elke ‘consensus’ is gebaseerd op ideologische waarden – zuilen maken die waarden zichtbaar en kenbaar, zodat er tenminste nog een expliciete verantwoording over wordt afgelegd. Op deze wijze beschermen zuilen tegen de totalitaire neigingen van de staat en de tirannieke impulsen van de meerderheid. Als het je écht te doen is om het beschermen van individuele vrijheden en klassieke rechten, dan is verzuiling staatsrechtelijk gewoon een véél beter verhaal dan ‘consensus’. Wie dit ontkent, heeft helemaal niets geleerd van coronatijd.

De opkomst van woke en islam gaat onze samenleving beproeven. Daarom moeten we nu al bouwen aan een rechtsrealistische zuil. Hoewel sommige mensen wachten op een grote ineenstorting voordat ze beginnen met opbouwen, is het belangrijk om nu al de blauwdruk te ontwikkelen. Zo kunnen we het goede van het oude Nederland bewaren en een nieuwe, meer weerbare samenleving creëren.

Tot besluit

In deze roerige tijden biedt de Nieuwe Zuil de structuur en bescherming die het individu nodig heeft om te bloeien. Laten we deze beweging met overtuiging omarmen en bouwen aan een sterke, patriottische gemeenschap die niet bezwijkt onder de druk van de deughegemonie.

Volg Sid Lukkassen via Telegram: https://t.me/SidLukkassenSteun Sid Lukkassen via BackMe: https://sidlukkassen.backme.org

Bestel Sids boek Huis van de Muze.