Microfobie vs. menselijke maat

Sinds de jaren tachtig is ons land in de ban van ‘schaalvergroting’. De menselijke maat, de behapbare orde, werd steeds meer geframed als ‘kneuterig’.

Kleine, intieme scholen moesten opgaan in onderwijsfabrieken. Zelfstandige zorgverleners en ziekenhuizen moesten uit ‘efficiëntie’ fuseren tot zorgmolochen. Ook trok een golf van fusies door gemeenteland. Van een land met ruim 1.100 gemeenten krompen we - ondanks enorme bevolkingsgroei - naar een land met slechts 342 gemeenten.

De managers grepen de macht. Maar de mensen verloren de greep op hun leven. Schaalvergroting leidt tot verlies aan identiteit. Tot vergadercultuur, bureaucratisering en enorme overhead. De gedachte dat schaalvergroting tot economisch gewin zou leiden, is een van de grootste bestuurlijke mythes van onze tijd.

Gemeenten moeten meer ruimte krijgen om binnen de eigen verantwoordelijkheid eigen keuzes te maken, ook als dat leidt tot verschillen tussen gemeenten. Minder bestuurlijke regels moeten meer maatwerk mogelijk maken.

Wij willen:

• De menselijke maat als uitgangspunt van het openbaar bestuur.
• Gezonde scepsis ten aanzien van schaalvergrotingen en fusies bij scholen, zorginstellingen, ziekenhuizen of politiebureaus.
• Geen gedwongen samenvoegingen van gemeenten; gemeentefusies die zonder burgerraadpleging - referendum - zijn gedaan moeten worden teruggedraaid.
• Meer geld uitgeven aan voorzieningen in de regio, maar niet ten koste van voorzieningen in de rest van het land.
  
• Menselijke maat ook in stedenbouw behouden.